Met hun handen onder de donkere klei en in werktenue liepen Ciel Grommen en Maximiliaan Royakkers het afgelopen jaar rond op C-mine. Ze voelden zich er als vissen in het water, ondergedompeld in de natuur en de rijke geschiedenis van in het gebied. We hebben het met hen over het resultaat van hun onderzoek en ‘arbeid’ en wat hen nog meer bezighoudt als architecten-kunstenaars.

Het buitengebied

Ciel Grommen en Maximiliaan Royakkers studeerden beiden architectuur in België en vulden dit aan met een kunstopleiding; Ciel in Genève, Maximiliaan in Amsterdam. “We zijn geïnteresseerd in ruimte; hoe die vorm krijgt, de manier waarop ze bewoond wordt, en de grote dynamieken die daaraan verbonden zijn. Onze projecten beginnen altijd vanuit een concrete plek. Specifiek werken we samen aan projecten in wat we noemen ‘het buitengebied’: zoals rurale contexten, industriezones, wastelands, … We zijn geboeid door transformaties van het landschap en hoe het samenleven zich erin ontplooit. Door een lange tijd op deze plekken te verblijven door een bepaalde activiteit uit te voeren, een bepaalde rol aan te nemen, al dan niet iets te bouwen, proberen we dit samenleven te herdenken, of onderbelichte dynamieken zichtbaar te maken.

Seasonal neighbors

“We werken momenteel succesvol aan het project ‘Seasonal Neighbors’, een artistiek onderzoeksproject over het samenleven op het platteland, en de notie van de seizoenen. Twee jaar geleden richtten we een collectief op van 16 onderzoekers (kunstenaars, sociale wetenschappers, ontwerpers) die allen als seizoenarbeider aan de slag zijn gegaan in een tuinbouwbedrijf in Europa. De concrete ervaringen die daaruit voortvloeiden waren het uitgangspunt voor debatten over het thema en de rol die kunst erin kan spelen. Op dit moment verwerkt ieder lid van het collectief dit onderzoek in een artistiek project. De resultaten van dit onderzoek worden eind januari tentoongesteld bij z33.”  

Le paysage ménagé

“C-mine houdt ons in de greep. Voor ons is het een ‘kapitalistische ruïne’: een plek die ten voordele van de markt ‘opgeconsumeerd’ is en dus geen waarde meer heeft. De rijkdom is uit de grond gehaald, de mijnactiviteit is stopgezet en een vervuild stuk grond werd achtergelaten; de terril. Vanuit een ontwikkelingslogica zou de ondergrond best bedekt worden met beton of andere grond. Maar dit vraagt veel energie, tijd en planning. Voor ons was deze complexe situatie een boeiend startpunt. Het raakt namelijk aan een veel universelere vraag van deze tijd: hoe gaan we om met de ecologische problemen die de mans door grootschalige extractie heeft gecreëerd? Ons antwoord was: laten we kijken wat er wél nog is, welke interacties er in dit verstoorde landschap plaatsvinden om dat via kleinschalige ingrepen te versterken. We hebben snel gezien dat C-mine niet enkel als natuuromgeving een grote waarde heeft, maar ook als publieke ruimte. Het is een plek waar mensen kunnen uitwaaien, waar activiteiten mogelijk zijn die elders niet kunnen. We hebben daarom een kleinschalige baksteenproductie opgezet, die gebruik maakt van precies die aarde die onderwerp van discussie blijkt te zijn. Om de bakstenen vervolgens te gebruiken om een bank te metselen die verwarmd kan worden – een ‘warmbed’ – en die het mogelijk maakt in dit landschap te verblijven en ervan te genieten.”

Warmbed (een project van FLACC/CIAP)

Le Paysage Ménagé

Semi-permanente installatie in openlucht

Meer info